Studenten krijgen het steeds moeilijker nu de coronacrisis maar duurt en duurt.

Dat merken ze bij de Almeerse studentenvereniging Bazinga! en Hogeschool Windesheim. Al maanden volgen studenten geen fysieke colleges meer en vindt het onderwijs vrijwel volledig digitaal plaats.

Voorafgaand aan de zomervakantie was er nog zoiets van "De zomer komt en daarna komt het wel weer goed", vertelt Lise van Oosterhoudt. Ze is derdejaars student Engineering en vice-voorzitter van Bazinga! Inmiddels is het beeld volgens Lise veranderd. "Wat je in het hele land merkt: het idee van vooruitzicht is er steeds minder. We hebben steeds minder perspectief. Ik weet niet eens meer of ik dit schooljaar mijn hogeschool nog ga zien. Laat staan volgend studiejaar."

Bij Windesheim herkennen ze dat beeld, vertelt Sonja Morselt. Ze geeft leiding aan het Studiesuccescentrum. "De eerste golf was er zoiets van: we zetten met z'n allen onze schouders eronder, om als docenten te zorgen dat die studenten hun jaar kunnen halen." Inmiddels ziet ze dat het voor studenten steeds moeilijker is om gemotiveerd te blijven. Met als gevolg dat het voor docenten ook lastiger wordt om studenten bij het online onderwijs te betrekken. "We lopen allemaal een beetje op onze tenen."

De hogeschool ziet dat ook aan de studieresultaten. Die liggen bij verschillende opleidingen lager dan voorgaande jaren. "Dan moet je met name denken aan tentamens waarvoor je heel veel moet leren. Daar heb je motivatie voor nodig en dat moet je gestructureerd doen. Je ziet dat heel veel studenten in deze tijd moeite hebben met plannen, omdat ze het allemaal alleen moeten doen." Als het gaat om opdrachten waarbij studenten met elkaar moeten samenwerken of stages liggen de resultaten niet lager dan normaal.

Morselt wijst erop dat docenten van alles proberen om studenten bij de les te houden. Dat gebeurt niet alleen tijdens de traditionele colleges. Zo zijn er docenten die 's avonds in hun vrije tijd online gamen met hun studenten. "Verder zie je dat opleidingen vragenuurtjes voor studenten organiseren. En studenten die hun medestudenten coachen." Een hoop initiatieven dus om er met elkaar het beste van te maken.

Volgens Lise van Oosterhoudt is het een druppel op de gloeiende plaat. "Docenten doen heel erg hun best. Ze proberen heel erg een leuke en interactieve les op te zetten, maar je zit de hele dag achter je computer. Je ziet je medestudenten niet. Je ziet een docent die ook maar hoopvol naar een scherm staart en een keer een antwoord van een student probeert te krijgen. Het is niet genoeg."

Tel daarbij op dat ook het sociale aspect van het studentenleven vrijwel volledig stil is komen te liggen. "Ik zie mijn medestudenten niet meer op school, maar je ziet ze ook niet meer in de kroeg, op het sportveld, of in de sportschool. Eigenlijk al mijn sociale contacten van het hele Almeerse studentenleven staan 'on hold'."

Lise hoopt vooral dat er snel weer wat perspectief komt. Bijvoorbeeld als straks de vaccinaties op stoom komen. Maar wat overheerst is toch het gevoel dat de situatie zoals die nu is, wat studeren betreft, nog wel enige tijd gaat duren.

"Ik moet in september weer met een minor beginnen. Normaal kijk je dan een beetje in de regio. Maar nu denk ik: ik kan nu ook naar Groningen. Want ik ga dat gebouw toch niet zien." Het overheersende gevoel is dat corona nog wel even doorgaat. "Dit is steeds meer onze nieuwe realiteit. We zijn het niet meer het aan het uitzitten, maar het is gewoon hoe het is nu."