Boeren staan onder grote druk en komen steeds vaker in psychische nood. Stichting Zorg om Boer en Tuinder vraagt hier meer aandacht voor. Volgens de stichting is het nog een groot taboe. Dat er Flevolandse boeren zijn die in de knel zitten, is duidelijk en dat het er meer worden ook. Toch praten de boeren er zelf liever niet over.

De problemen komen volgens de stichting onder meer omdat boeren vaak fors geïnvesteerd hebben. Ze moeten dus presteren om het hoofd boven water te houden. Intussen kijkt de maatschappij kritisch mee. Daarbij zijn familieverhoudingen vaak complex en gebeurt alles in kleine kring. Soms wordt het een boer te veel. Als boeren het niet meer zien zitten, wil de stichting helpen. 

'Elke boer kent wel iemand die zelfmoord heeft gepleegd' 

Zorg om Boer en Tuinder is een organisatie bestaande uit vrijwilligers. Het zijn ervaringsdeskundigen met roots in het boerenleven. Hoeveel boeren er precies in de put zitten, is onduidelijk. Volgens voorzitter van de stichting, Piet Boer, kent elke boer wel iemand die zichzelf van het leven heeft beroofd. Maar de exacte aantallen worden niet bijgehouden. De stichting wil dat er meer onderzoek komt. "Ik denk dat we van de aantallen zullen schrikken," aldus Piet Boer.

Geestelijke problemen zijn een groot taboe 

Dat het probleem nog een groot taboe is, blijkt wel uit het feit dat boeren alleen bereid zijn anoniem hun verhaal te doen bij Omroep Flevoland. Zo vertelt een van hen: "Ons gezinsbedrijf is een midden/klein bedrijf met 55 hectare grond. Er zijn jaren geweest dat het financieel krap was. De pacht alleen al is 50.000 euro per jaar. Het blijft balanceren tussen inkomen en duurzaam omgaan met je bedrijf. Het is een dagelijkse worsteling tussen de toekomst van je bedrijf en de toekomst van je gezin. De complexe problemen die het boerenleven met zich meebrengt kan soms te veel worden. Maar het is te mooi om weg te kniezen in je bedrijf. Je moet moedig zijn om moeilijke keuzes te maken. Dat gaat alleen niet vanzelf."

Betrokkenheid erfbetreders essentieel 

In contact komen met boeren in geestelijke nood is de grootste uitdaging. Want een boer stapt zelf maar zelden naar de huisarts. Doet hij dat wel, dan krijgt hij vaak te horen dat hij wat afstand moet nemen en misschien even ertussenuit moet. Dat is voor veel boeren ondenkbaar waardoor het bij één afspraak blijft en de problemen niet worden opgelost. Vrijwilligers van stichting Zorg om Boer en Tuinder hebben meer affiniteit met de sector en kunnen anoniem hulp bieden. Daarvoor is wel betrokkenheid van zogenoemde erfbetreders nodig. Tankautochauffeurs of bijvoorbeeld dierenartsen, zij komen bij de boeren op het erf en kunnen problemen signaleren. Daarna kunnen ze verwijzen naar de stichting. Die hoopt op bewustwording binnen de sector. Minister Carola Schouten neemt de problemen serieus en pleit voor een loket waar erfbetreders melding kunnen maken van boeren in nood.