Toen Mojo bij AAP kwam was hij veel te zwaar en gewend aan een dieet van bier, yoghurt en pasta. Hij bleek dusdanig vroeg bij soortgenoten weggehaald te zijn, dat hij deze niet leek te herkennen. De introducties mislukten daardoor, totdat we Freddy naast hem zetten.

Freddy kon nogal dramatisch doen en gillen als het niet naar zijn zin ging, daarom dachten we in eerste instantie dat Freddy teveel prikkels zou veroorzaken voor Mojo, die tot dan toe niet bijster positief had gereageerd op andere chimpansees. Maar fysiek gezien leek Freddy de beste keuze, omdat Freddy geen bedreigend uiterlijk heeft (oneerbiedig gezegd: het is een beetje een lange slungel). 

Geduld wordt beloond 

Die intro slaagde, maar maandenlang tolereerde Mojo Freddy in de buurt, aanraken was er echter niet bij; zodra Freddy te dichtbij kwam, liep Mojo weg. Freddy was enorm geduldig en probeerde iedere dag een stapje dichterbij te komen. Zijn geduld werd beloond en hij mocht Mojo met een stokje aanraken. Later werd dat stokje gebruikt om samen aan te trekken, een voorzichtig begin van spelen.

Voor ons was dat al reden tot juichen, want dat betekende dat Mojo toestond dat een andere chimpansee op die manier contact met hem mocht maken! Inmiddels zijn de heren zo ver dat ze elkaar gewoon aanraken en uitgebreid stoeien, zonder dat Mojo dat spannend vindt. Onlangs zagen we zelfs een uitgebreide speelsessie! 

Voor ons een enorme opluchting. Als er één dier was bij AAP waar ik me zorgen om maakte, dan was het om Mojo. Dankzij Freddy zijn die zorgen verleden tijd en genieten de heren samen van hun oude dag! 

Bekijk hier het filmpje, Freddy zit links en Freddy zit rechts.

Godelieve Kranendonk, gedragsbiologe