In de afgelopen twee jaar dat je mijn columns ziet verschijnen in ‘Ons Almere’, heb je mij leren kennen als een liefhebber van onze mooie stad en dan in het bijzonder ons mooie Almere Haven.

Als echte Havenaar ben ik trots op mijn 'dorp', niet dat ik de rest van ons mooie architectonische bolwerk niet waardeer. In tegendeel! Maar, Almere-Haven heeft voor mij toch ook iets bijzonders. Soms betrap ik mij er zelfs op dat ik de neiging heb ons 'dorp' vergelijken met Gallië, het dorpje uit de stripboekenreeks van Astrix en Obelix, dat dapper stand bleef houden en niet opging in de massa.

Maar wat maakt Almere Haven dan zo speciaal? Zoals in het hiervoor genoemde dorpje Gallië proberen wij niet alleen weerstand te bieden aan de rest van Almere, wij hebben zelfs onze eigen 'dorpsgekkies'! Voordat ik mijn eigen dorp uit wordt gezet, wil ik wel graag even gezegd hebben dat het woord 'dorpsgekkies' op een positieve manier moet worden geïnterpreteerd.

Graag geef ik een aantal voorbeelden: Allereerst onze eigen barman Dick, een goedlachse vent die veel trekjes weg heeft van een oudere James Last, beetje in z’n laatste levensjaren. Het is de meest karakteristieke barman die je maar kunt vinden. Het type van 'grote mond maar klein hartje'.

Dan hebben we Harry! Harry komt uit een familie van orgelbouwers. Hij zegt uit het Gooi te komen, maar stiekem verdenk ik hem ervan dat hij Amsterdammer is, aangezien hij nooit een blad voor de mond neemt. Fantastisch! Ook zou ons dorp niets zijn zonder Dick Groenewegen en mijn naamgenoot Hans Haas. Dick, die afgelopen maand 80 jaar is geworden, zet zich samen met Hans continu in om de buurt levendig te houden. Dit doet ze samen bijvoorbeeld door activiteiten te organiseren in de wijk. Dit zijn het soort mensen die je nodig hebt om je buurt plezierig te houden. Waar zouden we zijn zonder de inzet van dit soort mensen.

Ja, wat is Almere Haven toch een heerlijk dorp en wat hou ik van haar inwoners, stuk voor stuk. Hoe zou dat zijn in de rest van Almere?