Abdelghani El Bachir, een twintigjarige voetballer uit Almere. Bij zijn leeftijd verwacht je niet dat iemand op zo’n jonge leeftijd al veel heeft meegemaakt, maar niks is minder waar.

Het verhaal is echter nog niet afgelopen, want deze zomer maakte hij de overstap van Dordrecht naar CE Carroi een club in de hoogste divisie van Andorra.

El Bachir is zoals zoveel jong talent zijn professionele loopbaan begonnen bij Almere City. In hele korte tijd viel hij op bij Sporting Almere en mocht hij op stage komen. “Het was een mooi moment voor mij, omdat ik bij Almere City veel jongens kende. Met hun speelde ik normaal gesproken op het pleintje, de plek waar het voor mij eigenlijk echt is begonnen. Toen ik hier binnenkwam, ben ik voetbal wel echt serieus gaan nemen. Bij City kreeg ik ook al snel een uitnodiging voor de KNVB o15. Dan sta je echt ineen keer oog in oog met de beste spelers van jouw leeftijd en was ik hiervoor wel gespannen, iets wat ik normaal niet had”, vertelt El Bachir.

Na twee jaar voetballen maakte de behendige middenvelder de overstap naar Ajax. Een jongensdroom die uitkwam. Een overstap die hem ook deed beseffen hoeveel hij eigenlijk van het spelletje houdt. Abdelghani El Bachir: “Op het veld gaat het vaak altijd vanzelf, omdat ik daar goed uit de voeten kan. Dus ging het ook goed en kwam ik in de basis. Hierdoor werd ik opgeroepen voor het Marokkaanse elftal, een trots moment was dat. Ook daar kwam ik tussen spelers te lopen die bij Bayern en Borussia Dortmund speelde toentertijd. Dan krijg je toch wel even een besefmomentje dat je op het juiste pad zit. In mijn derde jaar bij Ajax ging het wat moeizamer. Ik had last van blessures en kon dat jaar niet mijn draai vinden. Om deze redenen moest ik hierna afscheid nemen van de club. Toen maakte ik de overstap naar Twente. Ik moest op zeventienjarige leeftijd al op mezelf gaan wonen. Iets waar ik nog helemaal geen ervaring mee had, maar het heeft me wel snel volwassen gemaakt. Na een jaar in Twente, ging ik weer naar de andere kant van Nederland, Dordrecht. Hier kon ik in het eerste spelen op een hoog niveau.”

“Financieel en sportief ging het niet goed met Dordrecht, waardoor ze weinig kansen gaven aan jonge spelers. Toen er deze zomer een deur opende voor mij in Andorra stond ik open om die te bekijken. Ik moest daar eerst op stage komen, maar al snel zeiden ze tegen mij dat ik mocht komen. Ik stond versteld van de faciliteiten die ze daar bezitten. Toch was het geen makkelijke keuze, in het voetbal weet je nooit hoe het gaat lopen, maar risico’s moet je nemen. Avontuur ga ik niet uit de weg, ook deze keer niet”, zegt El Bachir trots.

Ondanks dat hij op jonge leeftijd al zoveel verschillende plekken heeft gezien. Voelt Almere voor hem toch altijd als thuis. “In Almere voel ik me vertrouwt, je weet waar je lekker kan eten en wat leuk is om te doen. Op andere plekken weet je dat nog niet zo goed. Ik ben goed op mezelf, maar hier woont mijn familie en voel ik me het prettigst”, sluit de voetballer af.