Zeesterren kunnen zich goed verdedigen tegen andere vissen in de zee. Ze hebben afstotende giffen die grote vissen, haaien en mantaroggen weghouden. Maar wat is de zeesterrenbeschermingsstrategie om zichzelf tegen mensen te verdedigen?

In dit artikel lees je over de zelfverdedigingsstrategieën van zeesterren en daarna lees je over hoe jij zeesterren kunt beschermen. Doe je mee?

Zeesterverdediging

Volgens schattingen zijn er ongeveer 1.500 tot 2.000 soorten zeesterren in de zee. De evolutie van de verschillende soorten heeft geleid tot zelfverdedigingsstrategieën die passen bij het ecosysteem waarin ze leven en de roofdieren die hen bedreigen. Maar zeesterren hebben geen hersens, dus hoe weten ze wanneer ze zichzelf moeten beschermen? Dat doen zij met een complex zenuwstelsel. Zo zijn zeesterren gevoelig voor aanraking, licht, temperatuur en wateromstandigheden. Sommige soorten kunnen zelfs zien omdat ze aan het uiteinde van elke poot ogen hebben. Ze genereren ook neurotransmitters. Deze eiwitten dienen om de activiteit van andere cellen te reguleren en zo te reageren op prikkels van buitenaf.

Stekels en harnassen

Veel soorten zeesterren leven in ondiep water, midden in zandgebieden waar nauwelijks iets te verbergen is. Een van de verdedigingsstrategieën van een zeester is de verkalkte huid die een soort pantser om hen heen vormt. Anderen hebben lange, scherpe stekels die pijnlijke lessen geven aan de monden van roofdieren.

Giftige stoffen

Andere zeesterren hebben een geleiachtige structuur, zoals de zeesterren van het geslacht Hymenaster, die slijm naar roofdieren spuit om ze af te schrikken. Er zijn ook soorten die extreem giftig zijn, zoals de Acanthaster planci, die naast zijn zeer lange stekels, zijn huid gifstoffen bevat die pijn en irritatie veroorzaken. Aan de andere kant leven deze dieren in de zee omringd door bacteriën, larven, virussen en allerlei ziekteverwekkende micro-organismen. Ze hebben echter een soort antiaanbaklaag waardoor ze er niet aan blijven plakken.

Overleving in plaats van verdediging

Als goede stekelhuidigen kunnen zeesterren verloren ledematen regenereren. Door een ledemaat af te werpen dat half is verslonden door een roofdier, kunnen ze vluchten. Er zijn gevallen bekend van zeesterren die tot de helft van hun lichaam regenereerden. Naast roofdieren worden zeesterren geconfronteerd met andere bedreigingen

Watervervuiling

Deze dieren pompen zeewater in hun lichaam en hebben geen goed ontwikkeld filtersysteem. Daarom kan een vervuild ecosysteem de populaties van deze dieren drastisch verminderen.

Uit het water

Het duurt slechts drie tot vijf minuten voordat een zeester uit het water dood stikt. Het eruit halen en er weer in doen is ook geen oplossing, maar eerder een marteling zoals in de film. Herinner je je die scènes nog waarin iemand het personage probeert te laten bekennen door zijn of haar hoofd in een emmer water te duwen en het er weer uit te trekken? Voor zeesterren zou het erger zijn omdat ze kunnen sterven aan stress.

De zeesterrenverdedigingsstrategieën zijn dus eenvoudig:

1. Vermijd een bron van watervervuiling te zijn;

2. Onderneem actie als je iemand zeesterren uit het water ziet halen. Leg dit gedrag uit, het doodt de zeester;

3. Leer meer over deze dieren. Zo weet je niet alleen hoe je zeesterren kunt beschermen, maar krijg je er ook meer waardering voor.